Dag Laos, you'll be missed!

Het is al even geleden dat ik wat heb geschreven, op de vooravond van ons vertrek uit Laos wil ik toch wel laten weten hoe vet dit land is. We hebben geluierd, busritten gehad, gewandeld, gescooterd, gefietst, leuke en interessante mensen ontmoet en nog veel meer! Op naar iets toeristischer, maar vast net zo heerlijk Vietnam.

23 februari, Nong Khiaw
Vandaag gaan Yvonne en Anouk samen met Kat (waar we de laatste dagen een beetje mee omgaan) naar Muang Ngoi. Dit is een afgelegen dorpje bereikbaar met de boot. Ik ben nog ziek dus blijf in bed vandaag.

24 februari, Nong Khiaw naar Vang Vieng
Vandaag gaat het wat beter, ik ontbijt met de rest in een restaurant. Hierna gaat Anouk Kat leren fietsen en luieren Yvonne en ik nog wat. Yvonne en Anouk hebben de slaapbus naar Vang Vieng voor vanavond geregeld. Wanneer we wat eten gaan halen en langs de meneer lopen die dat heeft geregeld, herkent hij ons niet meteen maar vertelt dan dat het boekingsbureau een fout heeft gemaakt en we geen slaapbus, maar een zitbus hebben. Hij vertelt ons wel dat de stoelen naar achteren kunnen worden gezet. Een beetje stom vinden we dit wel, maar goed niks aan te doen. We vertrekken een uurtje eerder en moeten snel nog even inpakken. Ik voel me nog niet helemaal top dus ben benieuwd naar die zitbus waar we om vijf uur met een minivan heen worden gebracht. Bij aankomst zien we al dat dit he-le-maal verschrikkelijk is. Yvonne en ik mogen samen met (de enige) twee andere toeristen op de achterste, hele rechte, bank. Anouk wordt, zoals in elke rij, op een klapstoeltje in het gangpad voor ons neergezet. We zijn opgelicht, de andere toeristen vertellen namelijk dat hun is verteld dat de echte slaapbus een ongeluk heeft gehad, een ander verhaal dus. Ook kennen we een paar mensen die de slaapbus gisteren zonder problemen hebben gehad. Dit maakt de komende busrit nog frustrerender, want deze bus is echt geen 30 euro waard. Er zit een vrouw voor ons die borstvoeding zit te geven, en het begrip zure melk is nog nooit zo'n understatement geweest. Bovendien worden alle ramen dicht gedaan zodat het lekker warm is en stinkt naar melk. Uiteraard is er geen airconditioning aanwezig. De buschauffeur besluit om het half uur de melodramatische Laotiaanse muziek nog maar wat harder te zetten (midden in de nacht), of even gas te geven wanneer we over een hobbel of onverhard stuk weg gaan. We besluiten om deze bus in Luang Prabang te verlaten, kijken hier naar uit en tellen de minuten af. De moed zakt ons in de schoenen als we de verkeerde afslag nemen en hier niet blijken te stoppen. Als ik nog niet al misselijk was, was ik het wel geworden. Aangezien iedereen te dicht op me zit, laat ik duidelijk met mijn plastic zakje weten dat ik kan gaan kotsen, helaas helpt dit niet en voel ik nog steeds de tenen van een baby tegen m'n been, of plakkerige, behaarde benen van een wijdbeense Duitser die de hele tijd tegen me aan in slaap valt. Na de negenenhalf langste uren in ons leven komen we EINDELIJK om 04:00 aan in Vang Vieng. Alles doet pijn bij ons, maar onze tuktuk brengt ons snel naar het Real Vang Vieng Backpackers hostel 2 en we gaan snel slapen.

25 februari, Vang Vieng
We slapen uit en ik kan weer een flink ontbijt eten. We luieren vandaag aan het water, Yvonne en ik voelen ons nog niet helemaal top, maar het gaat de goede kant op.

26 februari, Vang Vieng naar Vientiane
We zouden vandaag graag gaan tuben, maar het is een beetje bewolkt en we zien het nog niet helemaal zitten. In plaats daarvan boeken we voor vanmiddag een bus naar Vientiane, zodat we de lange busrit naar Thakhek kunnen splitsen. Rond zeven uur komen we aan in het relatief westerse Vientiane, de hoofdstad van Laos.

27 februari, Vientiane naar Thakhek
We boeken voor vanmiddag een V.I.P. bus naar Thakhek. In de ochtend lopen we naar het indrukwekkende COPE visitor centre/museum. COPE is een organisatie die slachtoffers van ontplofte bommen helpt aan een operatie, prothese, revalidatie en re-integratie. Tussen 1964 en 1973 werd Laos onderworpen aan meer dan 580.000 luchtaanvallen van de Verenigde Staten, bedoeld voor de Vietnamoorlog. Dat is elke 8 minuten, 9 jaar lang een bominslag. Dit waren vooral bommen die bij ontploffing of aanraking weer meerdere andere bommen lieten ontploffen. 30% faalde om meteen te detoneren en tussen 1964 en 2011 zijn meer dan 50.000 mensen gedood of gehandicapt geraakt door deze bommen. Bovendien is nog steeds niet elk gebied 'veilig' verklaard en zijn er nog steeds vaak ongelukken wanneer men het land verbouwt, eten kookt boven de grond, of als kinderen een leuk voorwerp in de grond vinden. Jammer dat veel mensen niet weten van dit stukje geschiedenis, een verleden dat nog steeds een grote impact heeft op Laos, helemaal omdat mindervaliden het zwaar hebben in de landelijke gebieden.

Nadat we dit museum hebben bezocht nemen we dus rond 12 uur onze luxe bus naar Thakhek. Hier nemen we plaats in onze luxe kamer. Ik voel me vandaag eindelijk weer helemaal 100%, Yvonne voelt zich nog niet toppie, maar morgen gaan we toch met de scooter (eigenlijk een motor) aan de Thakhek loop beginnen, een mooie route die we in vier dagen willen afleggen.

28 februari, Thakhek
Naïef als we waren hebben we geen scooters gereserveerd toen we gisteravond aankwamen. Dit betekent geen scooters om vandaag mee te beginnen, dus we moeten nog een dagje wachten... We hangen wederom wat rond en wandelen naar een lokale markt waar we de enige toeristen zijn. Varkenskoppen, nieren en darmen, het is hier allemaal te koop. In de avond kijken we weer een aflevering van 'Wie Is de mol?'.

1 maart, Thakhek loop, Thakhek naar Thalang
Vandaag beginnen we dan eindelijk met de scooter. We rijden Thakhek uit en het duurt niet lang voor we door de prachtige, vreemde heuvels rijden. We stoppen bij Tha Lafang, een mooi, verlaten riviertje waar je ook kunt zwemmen. Hierna rijden we door, de weg is goed en er rijden ook genoeg vrachtwagens. Na de lunch slaan we af naar links (anders gaan we richting Vietnam) en nu wordt de weg steeds rustiger en nog mooier. We bezoeken kort een rustig bezoekerscentrum met informatie over het meer en de dam die zich hier bevinden. In het gebied rondom het dorpje waar we overnachten is tien jaar geleden een dam gebouwd, hierdoor is er een soort groot meer ontstaan. De bevolking moest verhuizen, maar kreeg hier wel een compensatie voor. Men reguleert de afvoer van het water om groene stroom op te wekken. De weg gaat over het meer waardoor je aan beide kanten prachtige uitzichten hebt van dode bomen in het water, dit geeft een totaal niet-Aziatisch beeld. We slapen in een bungalow bij Sabaidee in Thalang, in de avond wordt hier een heerlijke barbecue bereid en alle backpackers kletsen gezellig met elkaar.

2 maart, Thakhek loop, Thalang naar Konglor
Vandaag rijden we richting de Konglor cave. De weg is misschien nog mooier dan gisteren en het landschap verandert snel. Op de scooter is het best fris dus de truien en lange broeken komen uit de tas. Onderweg stoppen we ook nog bij een cool spring, en rond een uur of twee begint de temperatuur snel te stijgen waardoor we aan ons kleurtje kunnen werken. We rijden door bossen, bergen, vlak landschap en over rivieren, maar het laatste stuk is toch wel het mooist. Hierbij rijd je door een vallei omringd door bergen en door de ondergaande zon, het fijne vrije gevoel op de scooter en de talloze zwaaiende schattige kindjes, is dit toch wel een hoogtepunt van Laos! Nadat we hebben gegeten in wat voelt als het enige restaurant van het dorp, en nadat Anouk een kakkerlakaanval in de douche heeft overleefd, vallen we heel snel in slaap, scooteren is toch best vermoeiend.

3 maart, Konglor cave naar Thalang
Rond half negen staan we bij de Konglor grot waar we al veel goede verhalen over hebben gehoord. Met recht, want de enorme grot waar we in varen met een houten bootje voelt aan als een Efteling attractie, maar dan zonder licht en zonder andere toeristen. We zijn blij met onze gehuurde hoofdlampen en slippers (hoewel ik die meerdere keren verlies in de stroming), want het is pikkedonker, en we moeten af en toe tot kniehoogte in het water wandelen. Na twee uur komen we bij de andere uitgang van de grot, hiervandaan kun je naar een mini dorpje lopen, maar we besluiten terug te gaan omdat we nog een scootertocht van ongeveer 4 à 5 uur voor de boeg hebben. We gaan dezelfde weg terug de komende twee dagen, dit omdat we het minder mooie stuk snelweg willen vermijden en we genoeg tijd hebben. Ook vandaag genieten we weer volop van het landschap en als echte profs gaan we soepeltjes door de bochten. We slapen weer bij het Sabaidee guesthouse, waar we worden zeer hartelijk ontvangen.  

4 maart, Thalang naar Thakhek en Pakse
De wekker gaat om 05:30, we hebben afgesproken voor zonsopgang te gaan vissen met de eigenaar van het hotel. Hij komt helaas wat later uit bed dan wij, en we gaan met iemand anders mee het meer op. Van het vissen zonder aas komt niet zo veel (behalve dat we leren hoe je soepel een hengel uitgooit), maar dat maakt ons niet uit want de zonsopgang over het meer is een zeer prettig gezicht. Na het ontbijt rijden we terug naar Thakhek. De route is nog steeds erg mooi, maar we rijden flink door en zijn dan al snel terug. We besluiten eerder met de bus naar Pakse te gaan zodat we daar in een hotel, en niet in de nachtbus hoeven te slapen. Natuurlijk gaat de bus veel later dan aangegeven en wordt hij helemaal volgepropt waardoor het nog heter is. We hebben blijkbaar weer pech qua bussen want we stoppen ook nog een uur om alle dozen uit de bus en van het dak te halen. Uiteindelijk komen we rond 1 uur 's nachts aan in Pakse, ongeveer twee tot drie uur later dan we hadden gehoopt. We zoeken nog een hotel en gaan dan slapen, morgen gaan we om 8 uur met een andere bus door naar Si Phan Don, oftewel de 4000 eilanden in de Mekong delta, het zuidelijke puntje van Laos.

5 maart, Pakse naar Don Det
Na een lekker ontbijtje met pindakaas ❤ nemen we de, in vergelijking met gisteren, hemelse bus. Na drie uurtjes komen we aan bij de ferry en nemen de boot naar het mini eilandje Don Det, tevens het populairste eilandje van de 4000 eilanden. Wanneer we door de hoofdstraat lopen (er zijn zon 2 zanderige straatjes) merken we al meteen dat het hier super rustig en relaxed is en als je om de hoek kijkt zie je meteen het platteland. We regelen een kamer met uitzicht op de rivier (bij Mama Leurth Sunset Guesthouse) en gaan dan met een bootje naar een strandje verderop. We hadden gedacht dat meer backpackers met dit tourtje mee zouden gaan, maar we zijn maar met z'n drieën. Hierdoor krijgen we wel de kans om een beetje met de twee jongens van de boot te kletsen. Zo proberen we onder andere duidelijk te maken dat Nederland niet hetzelfde als Engeland is, en we geen buffel als huisdier hebben. Met zonsondergang gaan we tuben, in een band de rivier af, maar de stroming is te slap dus we hangen een beetje (aangeschoten) met een biertje bij de boot. Onder het genot van dit biertje en wat muziek bedenk ik me dat dit toch wel een mooie laatste week is in Laos! Na het 'tuben' eten we pizza en gaan dan vroeg slapen, we zijn nogal moe na onze busreisjes.

6 maart, Don Det
We huren een fiets en fietsen over de zanderige weg en over de brug naar het eilandje Don Khon. Hier zijn verscheidene watervallen waar we heen fietsen, we beginnen bij de Li Phi / Tad Somphamit watervallen. Na een lekkere ice coffee fietsen we per ongeluk naar een verlaten strandje en daarna gaan we naar de paar huizen die samen Ban Hang Khon heten. Vanaf hier nemen we ook een piepklein bootje de rivier op waarvandaan we een aantal Irrawaday dolfijnen kunnen spotten (deze zijn eigenlijk best lelijk). We fietsen verder over de zeer verlaten, hobbelige en hele smalle zandweggetjes naar de Thad Kone Pa Soi watervallen. Niet voordat we een ingestorte brug proberen over te gaan waarbij Yvonne er bijna helemaal doorheen zakt. We kunnen er achteraf om lachen, maar er is (stond een brug verder op een bordje) wel iemand op een brug overleden. De watervallen op het eiland zijn heel anders dan, maar minstens net zo mooi als, we eerder deze reis hebben gezien. We fietsen terug naar Don Det en printen nog iets voor ons visum en eten na een koude douche op deze hete dag een heerlijke fish and chips en chicken curry. We drinken een cocktail en spelen een kaartspel bij Easy Go, een populaire bar die iets verder van het dorpje vandaan ligt.

7 maart, Don Det naar Pakse en Bolavenplateau
We hebben besloten om toch nog anderhalve dag rondom Pakse te besteden en nemen daarom de boot en bus terug naar Pakse. Onze vlucht gaat overmorgen vanaf daar, en er zijn in de buurt (beter bekend als het Bolavenplateau) veel watervallen te zien. Er is vanaf Pakse ook een motorrondje van enkele dagen te doen, zoals wij die in Thakhek hebben gedaan, maar hier hebben we helaas te weinig tijd voor. We nemen de tuktuk van een uurtje naar Ning homestay. Samen met de drie andere gasten eten we een heerlijke rijsttafel en spelen wat spelletjes. Het gezin waar we slapen is erg hartelijk en de kindjes van drie en zes zijn super schattig, vooral het jongetje (Nikki) van drie laat ieders hart smelten met zijn fratsen en zijn ondeugende blik. De vrouw runt het hele huishouden, is lerares en verzorgt ook nog de koffieplantage, en dat op haar 25e! Hier heb ik veel respect voor. We slapen op een matrasje op de ruime zolder.

8 maart, Bolavenplateau
Ik word wakker van de hanen rondom het huis, maar heb verder heerlijk geslapen. De man van het huis brengt ons samen met Nikki, het zoontje, naar de Tad Yang waterval. Nikki wil niet weg en dus gaan ze even mee. Hierna gaan we weer achterop in de pick-up truck naar de indrukwekkende Tad Fane waterval waar we dan toch afscheid van Nikki moeten nemen. De Tad Fane waterval is de hoogste van Laos, maar het is toch zeer rustig. We wandelen hier ook over een erg smal en steil paadje waarbij we half uitglijden, maar we komen uit boven de grote waterval en bij een kleine waterval waar helemaal niemand is, behalve de Spaanse man die ook in onze homestay sliep en fietsend door Azië gaat. We wandelen verder in de hitte naar de mooie Tad Champee waterval, maar we kunnen helaas niet zwemmen want dat is te bloot voor wat ze hier gewend zijn, en we willen onze kleding niet nat maken. Bij de lekkere lunch met fruitshake (die we net als ice coffee bijna elke dag drinken), worden we, net zoals vaker vandaag, raar, maar lachend aangekeken door wat Aziaten. Hierna moeten we proberen om terug naar Pakse te komen. Al snel mogen we mee achter in een pick-up truck, vol met vrouwen en kinderen, die ons naar de hoofdweg brengt. Vanaf hier lopen we een paar minuten, maar we worden weer snel opgepikt door een pick-up truck waar we achterin kunnen zitten en waar ook een paar vissen in een jerrycan liggen. Na een uurtje komen we in Pakse en we houden een speciale tuktuk aan. Ik ga achterop de motor bij de man en Yvonne en Anouk gaan in de krappe zijspan, maar niet voor de man een paar foto's heeft gemaakt van dit grappige gezicht. Een mooie manier om terug in Pakse te komen en om op de laatste dag in Laos de vriendelijkheid wederom te ervaren. Op naar Vietnam!