Veelzijdig Vietnam

Vandaag, 19 maart, heb ik voor onze lunch een kip onthoofd. Ik had niet gedacht dat ik het zou kunnen, maar het ging best makkelijk. Waarschijnlijk zal ik dit verhaal nooit meer vergeten. Verder heb ik me vandaag wederom zitten vergapen aan de prachtige rijstvelden hier. We zitten nu in een restaurantje (Café Bamboo) te wachten op onze slaapbus van Phong Na naar Tam Coc. Ik heb er geen zin in, maar het hoort bij het reizen. De tijd gaat zo snel! Nog minder dan vier weken en dan zit ik weer in ons koude kikkerlandje. Ik kijk ernaar uit om weer kaas en melk te eten en drinken. Tot die tijd geniet ik hier en knijp ik mezelf even met hoe gelukkig ik ben dat ik kan reizen, een goed dat de meeste Aziaten en veel andere mensen niet hebben.

9 maart, Pakse naar Ho Chi Minh City (Vietnam)
Na een baguette met pindakaas nemen we een tuktuk naar het mini vliegveld van Pakse. Om 09:45 vliegen we naar Ho Chi Minh City in Vietnam. We zijn er twee uur van tevoren, maar dat is hier lekker vroeg en is het vliegveld nog verlaten. Nadat we hebben ingecheckt bij 1 van de 3 incheckbalies kunnen we al gauw doorlopen. We stappen samen met zeven anderen in het vliegtuigje, ik heb nog nooit zo'n leeg vliegtuig gezien. We krijgen zelfs een snack bij deze korte vlucht van anderhalf uur.
Wanneer we door de douane zijn gegaan nemen we de bus naar ons hostel (Saigon Inn) waar we heel hartelijk worden ontvangen door de gekke gastvrouw. We merken dat Ho Chi Minh City een grote, drukke stad is. Veel drukker en moderner dan we gewend zijn van Laos en anders dan Bangkok, met veel neonlichten. De mensen spreken beter Engels, dit is wel handig. We bezoeken het War Remnants museum, een indrukwekkend museum over de Vietnamoorlog. Hierna bezoeken we een leuk boekwinkeltje waar Anouk en ik beide drie filmposters kopen. We eten bij Secret Garden, een lastig te vinden restaurantje op een dakterras. Het is erg druk en het eten is erg lekker! Als toetje nemen Yvonne en ik nog een mega ijsje en Anouk een ice coffee. Ook kijken we nog een aflevering van 'Wie is de mol?'.

10 maart, Ho Chi Minh City naar Dalat
Vandaag nemen we de lange busrit naar Dalat, een stad ik de bergen, bekend om het canyoning wat je daar kunt doen. De bus is erg luxe met wifi en lig stoelen, en de rit van zeven uur is zo slecht nog niet. We worden fantastisch ontvangen bij het Family Hostel in Dalat en mogen meteen aanschuiven bij het eten. 's Avonds is het tijd voor een feestje bij de bar.

11 maart, Dalat
Nadat we hebben uitgeslapen wandelen we langzaam in de hitte naar de kabelbaan. Een mooi ritje naar de Truc Lam Zen Pagode. We nemen snel daarna de taxi terug naar Dalat. Anouk en ik wandelen nog naar de stad. We gaan naar het Crazy House, moeilijk te omschrijven, maar het is een gebouw dat in de top tien van 's werelds raarste gebouwen staat. Je loopt over allerlei paadjes door vier grote nepbomen en het is ook mogelijk te slapen in één van de knusse kamers. Na een late lunch boeken we de canyontour van morgen. We lopen ook naar en in de Maze bar, ook wel 100 rooms genoemd, een waar donker doolhof met verschillende barretjes dat dienst doet als club.
Elke avond is er in Dalat een night market waarbij de straten worden afgesloten voor auto's. Dit is niet een marktje zoals in Pai of Luang Prabang, nee het lijkt wel alsof de hele stad hier naar toe komt. Er worden allerlei prullen en praten verkocht. Er zitten ook veel vrouwtjes die op een soort barbecue voor je neus een dunne pizza maken. We besluiten dit te proberen, er gaat ei op een soort van gedroogde rijst crêpe, samen met peterselie, kaas, worst, mayonaise en een heleboel kruiden. Het is echt goddelijk! We hopen dat ze dit niet alleen in Dalat hebben. Als onze buik vol is nemen we de taxi naar het busstation om een ticket te kopen voor de nachtbus van morgen. Daarna gaan we vroeg slapen.

12 maart, Dalat
Rond 07:30 worden we door een minivan opgehaald voor het canyoning! We rijden eerst een half uurtje en stappen dan over in een jeep waarmee we nog zo'n 40 minuten over een hobbelige zandweg door het bos rijden. Bij een hutje krijgen we onze uitrusting (wetsuit, tuigje met karabijn, reddingsvest en helm) en dan oefenen we op een droog stuk met abseilen. We beginnen met een waterval van 6 meter hoogte en we bouwen dit op tot 30 meter en uiteindelijk 65 meter, echt geweldig! We hebben een tour uitgekozen die als enige deze waterval van 65m hoogte mag doen met abseilen en we hebben hier geen spijt van! Onderweg lunchen we naast de waterval waarbij we kunnen genieten van het prachtige groene uitzicht. Ook mogen we over de rotsen glijden, op onze rug met ons hoofd voorop worden we naar beneden geduwd, glijden over de rotsen en gaan kopje onder, niet alleen heel leuk om te doen, maar ook om te zien (en om de foto's terug te kijken). Omdat het geen regenseizoen is, mogen we helaas niet van de watervallen springen, het is namelijk te ondiep. Alsnog was het een hele leuke dag! Wanneer we terug komen in Dalat zetten we de foto's op onze telefoons en worden dan opgehaald voor onze slaapbus naar Hoi An vannacht.

13 maart, Hoi An
We komen aan met de slaapbus in Danang, zo'n 30 km ten Noorden van Hoi An. We belanden in een taxirit met een chauffeur die niet wil stoppen, geen Engels kan, de weg niet kent en zich bij aankomst niet aan de deal wil houden. Uiteindelijk worden we door een aardige vrouw geholpen die meerijdt om de weg te wijzen en ons helpt voet bij stuk te houden. We arriveren bij ons hemelse hostel (Ngoc Sinh Homestay), meer een hotel eigenlijk. Na een douche fietsen we (met gratis hostel fietsen) de stad in. Hoi An staat bekend als een oud vissersdorp waar je tegenwoordig heel veel kleding, tassen en schoenen kan laten maken. We eten een ontbijt aan het water en wanneer we verder lopen worden we al gauw door de vrouw van de taxirit herkend. Ze neemt ons mee naar haar winkeltje en voor we het weten zitten we naar jurkjes en jumpsuits te kijken die we kunnen bestellen. Ik besluit gek te doen en bestel een jumpsuit, ik word overal gemeten en moet morgen terug komen om te kijken of hij goed is. Hierna lopen we naar een tassenwinkel waar ik goede verhalen over hebben gehoord, ik wil namelijk al heel lang een leren rugzak. Ik geef al mijn wensen door en alles wordt vriendelijk opgeschreven en er wordt ook meegedacht. Yvonne en Anouk willen ook nog wat dingen laten maken, maar weten nog niet precies wat, dus na een drankje en het avondeten fietsen we terug naar het hostel.

14 maart, Hoi An
Vandaag doen we mee aan een Vietnamese kookles. We gaan mee naar de markt waar we uitleg krijgen over de dingen die er te koop zijn en varen dan naar het restaurant. We krijgen een welkomstdrankje, het menu wat we gaan koken en een rondleiding in de kruidentuin. Bij elk gerecht geeft de kok eerst het voorbeeld, legt wat dingen uit, en dan mogen we zelf naar onze kookplaatsen om te koken. Hierna gaan we zitten en eten de gerechtjes. Als laatste eten we kip noedelsoep met vissalade, heerlijk!
Na de kookles slenteren we van hot naar her in de oude stad. Yvonne en Anouk bestellen jurkjes en nog wat andere dingen, dit is zo moeilijk met zoveel keuze en als je zelf alles kunt beslissen! Ik haal mijn jumpsuit en rugzak op (liefde op het eerste gezicht), en koop nog een leren portemonnee. We eten aan het water en lopen ook nog langs een souvenirwinkel met filmposters. Hier willen we morgen nog even losgaan.

15 maart, Hoi An
We beginnen de dag met een goed ontbijt aan de andere kant van het riviertje. Daarna slaan we nog wat mooie klassieke filmposters in. Yvonne en Anouk passen hun jurken en laten nog wat aanpassen, we hebben dus nog genoeg tijd om naar het strand te gaan. De weg hier naartoe voelt een beetje Nederlands, met de groene weides met een aantal koeien. Het strand is heerlijk, het waait hier ook en dat is erg fijn op een hete dag als deze. Na een lunch fietsen we weer terug. We halen de jurken op en Yvonnes leren tas en bikini. Tevens eten we een lekkere typische maaltijd uit Hoi An in een restaurantje dat ons door een aantal locals werd aanbevolen. We moeten onze spullen ook naar het postkantoor brengen, want alles meeslepen is een beetje onhandig. Nadat ons pakket helemaal is ingepakt komen we er helaas achter dat het drie maanden duurt voordat alles aankomt, nog even wachten dus... We nemen afscheid van de lekkere gebakjes in Hoi An, in het donker, want de stroom is uitgevallen, en fietsen dan terug naar het hotel.

16 maart, Hoi An naar Hué
Vandaag gaan we per motor naar Hué, achterop bij drie Vietnamese jongens (zogenoemde easyriders) over wie we goede verhalen hebben gelezen. De backpacks worden achterop stevig vastgebonden en wanneer we opstappen, merken we al dat dit veel comfortabeler is dan onze automatische motoren in Thailand en Laos. De mooie route gaat eerst langs het strand en dan via de Hai Van pas de bergen in, maar met de zee steeds in het kielzog. We maken eerst een stop bij de Marble Mountain. Dit is een berg die oprijst uit de platte vlakte en die uitzicht geeft op de zee, er zijn ook verschillende grotten. De Marble Mountain is erg toeristisch dus we gaan redelijk snel weer verder. Wanneer we de bergen in rijden, wordt het steeds mistiger, maar dit heeft wel wat. Als we weer afdalen, stijgt de temperstuur snel en komt de zon tevoorschijn. We maken diverse stops om van het uitzicht te genieten en de jongens willen telkens onze helmen op- en afzetten, ze laten het ons niet zelf doen. Ook zijn ze niet te beroerd om ons van nieuwe foto's te voorzien. We hebben een heerlijke Vietnamese lunch en rijden dan verder richting een mooie, verfrissende waterval, de Lang Co Lagoon, waar we een duik nemen. Naarmate we dichter bij Hué komen, begint het steeds drukker te worden op de weg met toeterende scooters, auto's, vrachtwagens en fietsers. We komen rond half vijf aan na een hele mooie route en erg leuke dag met onze easyriders. We moeten natuurlijk snel een smoothie drinken en daarmee zien we ook dat Hué al een stuk goedkoper is dan Hoi An. We proberen uit te vogelen wat we morgen willen doen, maar dit blijkt toch nog even lastig, dus gaan we maar dineren aan de rivier en zien morgen wel. Wanneer we aan de rivier zitten, komt voor het eerst dat we in Azië zijn regen uit de lucht! Voordat we gaan slapen schrikken we nog even van bewegende beestjes op onze bedden in het hostel, maar gelukkig zijn dit miertjes, en geen bedwantsen.

17 maart, Hué naar Phong Na
Na een ontbijt, waarbij het zelfs in Vietnam moeilijk blijkt een ice coffee en zout te bestellen, fietsen we naar de rand van de stad naar een verlaten waterpark. Dit park is zo'n 15 jaar geleden gebouwd, maar nooit afgemaakt. Het is erg rustig en er zijn maar enkele toeristen. We fietsen naar en lopen door de verschillende, kapotte, attracties zoals een arena, een draak in het meer en wat glijbanen bij een zwembad. Erg apart om dit allemaal te zien in dit mooie, beboste gebied! Na onze fietstocht hebben we best wel honger, maar heel veel tentjes zijn dicht of hebben geen eten (ook al zeggen ze eerst van wel). Gelukkig is daar dan toch na even zoeken een restaurantje. Rond vijf uur nemen we de bus naar Phong Na waar we om tien uur arriveren. We hebben al snel een hotel gevonden, naast het beroemde Easy Tiger Hostel. Bij Easy Tiger is een erg leuk feestje met live muziek gaande, wij nemen alleen wat te eten, want morgen moeten we vroeg op. We kijken uit naar het feest van morgenavond!

18 maart, Phong Na
Vandaag ben ik precies drie maanden op reis, én is het nog precies vier weken voor ik terug naar Nederland moet. We gaan vandaag met een tour (zelf gaan is erg duur) naar het Phong Na Ke Bang National Park. We rijden, in een prachtige jungle omgeving, over en vlakbij de Ho Chi Minh Trail, een route waarlangs materialen van Noord naar Zuid Vietnam werden gesmokkeld om het verzet te helpen tegen de Amerikanen. Eerst gaan we naar de 8 Lady Cave. Hier zijn in de Vietnamoorlog in 1972 acht mensen omgekomen doordat er een rots voor de uitgang van de grot viel door de bombardementen. Men kon de rots niet weghalen, en probeerde met rietjes water en soep aan de mensen te geven, maar of dit is aangekomen weet men niet. Op de negende dag hield de laatste stem op met schreeuwen. Sindsdien zijn rondom de grot allerlei associaties met het getal acht geweest, zoals een achttal vlinders. Nadat we deze grot hebben gezien, waar men ten teken van respect niet in mag, mogen we in een buggy en daarna gaan we te voet verder naar de Paradise Cave. Een enorme, indrukwekkende, grot met een lengte van zo'n 31,4 kilometer. Helaas kunnen wij vandaag alleen de eerste, toeristische, kilometer van deze grot zien. We rijden verder naar de Dark Cave waar we eerst genieten van een Vietnamese lunch. Hierna ziplinen we zo'n 400 meter over een rivier naar de ingang van de grot. Hier krijgen we ook een helm, en wanneer ik later mijn hoofd stoot snap ik dat dit voor onhandige mensen maar goed is ook. We klauteren in bikini met helm en hoofdlamp door de glibberige, modderige grot. Aan het einde van de grot is er een lekker modderbad, en het grappige is dat je super goed drijft in de modder. Een heel leuk gezicht, 15 lijven van top tot teen onder de modder en alleen een schoon hoofd met een helmpje en hoofdlamp. Op de terugweg kunnen we ons wassen bij de ingang van de grot en dan kajakken we terug. Bij het restaurant waar we hebben geluncht kun je onder andere vanaf een bewegende katrol waar je aan kunt hangen, in het water springen. We maken nog even gebruik van dit paradijsje en stappen, na een drankje, dan weer schoon in de bus. Omdat we al wat trek hebben eten we eerst met zijn drieën Vietnamese nacho's bij het Easy Tiger hostel en gaan dan douchen. Na de douche gaan we terug naar Easy Tiger voor een maaltijd en een feestje. Het feestje komt vandaag veel later op gang dan gisteren (komt dit door de regenbui die de hele avond duurt?), maar uiteindelijk ga ik toch nog met Yvonne even naar een andere bar. Er rijdt een gratis busje hiervoor, en volgens mij worden we daar met 30 mensen in gepropt. Ze draaien leuke muziek, maar we besluiten vroeg terug te gaan naar het hotel. De terugweg is een combinatie van rennen en schuilen. Totdat we twee jongens achter ons horen die een parasol hebben meegenomen en zo door de regen lopen: helden.

19 maart, Phong Na
Vandaag hebben we, in tegenstelling tot vele anderen die Phong Na bezoeken, tijd om de omgeving te verkennen. We hebben al gelezen, en gisteren van de gids gehoord over 'the pub with cold beer', en als we informatie vragen waar we heen kunnen fietsen, wordt dit ook als optie genoemd. We worden wel gewaarschuwd, het is een modderweg, en na de flinke regenval van gisteravond zal dit nu nog erger zijn. Dit is toch deel van het plezier vinden wij, maar sommigen denken daar volgens de man anders over. We fietsen langs de rivier en stoppen bij de Bomb Crater bar, een barretje aan de rivier naast een minuscuul gat in de grond. We genieten van de rust hier, Vietnam is voor ons tot nu toe vol geweest met andere mensen, maar vandaag is dat anders. We fietsen verder tussen de rijstvelden, die in al hun groenheid voor de bergen liggen. Ik probeer zoveel foto's te maken, maar nooit lukt het om weer te geven hoe mooi het werkelijk is, een luxeprobleem waar ik last van blijf houden. We nemen het modderpad naar rechts, nog zo'n 3 kilometer tot de pub zegt het bordje. Een klein uurtje later, na lopen en fietsen, komen we bezweet en, voor de tweede dag op rij, bemodderd bij de pub aan. We worden met applaus binnengehaald door een groepje dat hier per truck is gekomen. Bij de pub kun je als lunch kip eten die je zelf kunt uitzoeken op het veldje achter het huis. Deze verse kip willen we wel proberen. De vrouw vraagt of we hem zelf willen slachten en ik besluit dat ik dit wil proberen. Ze vangt de kip en geeft hen dan aan mij. Een oudere vrouw laat in gebarentaal zien hoe ik de kip op de snijplank moet neerleggen en het mes hard op de nek moet laten vallen. Koeler dan ik van mezelf had verwacht doe ik dit. Ik moet de kip nog even vasthouden in verband met de stuiptrekkingen, en dan kan ik hem in een bakje leggen. De vrouwen maken de rest klaar van de kip en een uurtje later smikkelen we van onze lunch. Een aparte ervaring, maar een goed verhaal en gelukkig heeft de kip een vrij leven gehad. We kletsen nog wat met een Amerikaans meisje uit de andere groep. Ik vind het nog steeds grappig om te zien dat de onderwerpen in backpackersgesprekken zo kunnen variëren, van oppervlakkig tot diep, van praatjes over het weer tot discussies over politieke systemen.
Na de lunch fietsen/lopen we terug over het gelukkig iets beter begaanbare modderpad en daarna over de 'snelweg'. Alweer zo'n mooi uitzicht met de ondergaande zon! We brengen de fietsen terug en mogen we zelf gelukkig ook onder de waterslang, want we zien er net zo vies uit.