Kerstavond

Het is kerstavond en het hoort geen 30 graden te zijn. Gelukkig is het dat wel :) Ik zal proberen samen te vatten wat ik de afgelopen dagen heb gedaan maar eerst wat me is opgevallen/waar ik van geniet:

- Ik wist niet dat ik alleen reizen zo fijn zou vinden. Doen wat je wilt, wanneer je maar wil en met wie je wilt.
- Nadeel van alleen reizen is dat er niemand is om je rug in te smeren.
- Als je alleen bent kun je mensen leren kennen door foto's voor elkaar te nemen. Ik vind selfies nemen met een selfiestick namelijk nog steeds een beetje ongemakkelijk.
- In 5 dagen heb ik gesproken met mensen uit 13 verschillende landen.

Zondagmiddag 18 december vlieg ik Nederland uit. Na een lange zit land ik in Tokio om 10:30 lokale tijd. Ik heb helaas in het vliegtuig geen slaap gepakt. Na wat rondvragen kom ik erachter dat ik toch door de douane heen moet in Japan en daarna met een bus naar een andere vertrekhal word gebracht (jeej stempel in m'n paspoort). Ik had wat gezien over een stadstour maar eenmaal bij de vertrekhal aangekomen kan ik daar niets meer over vinden. Er staat me dus een saaie ruim 9 uur op het vliegveld te wachten. Aangezien het hier erg druk is kan ik ook moeilijk ergens gaan liggen en proberen te slapen. Een aantal dingen die me zijn opgevallen:

- Weinig westerlingen.
- Lage wc's, met allerlei knopjes voor pressure, volume en een privacy modus met een muzieknootje. Ik durf hier niet aan te komen al heb ik daar waarschijnlijk later een beetje spijt van.
- Aziatische baby's vinden blonde mensen interessant.
- Vriendelijkheid!!!

Uiteindelijk kan ik inchecken met bestemming Cairns. Ik vlieg met Jetstar en dit is toch een graadje minder luxe dan KLM, bovendien heb ik wederom een redelijk slapeloze nacht. Na een reis van ruim 30 uur en de nodige tijdsverschuivingen, heb ik 3 uur geslapen en is het 4:40 lokale tijd. Ik pak de bus naar mijn hostel en mag daar op de bank liggen tot ik kan inchecken. Meteen kom ik erachter dat het allemaal lekker relaxed gaat hier in Australië, ik ben anderhalf uur na opening van de receptie pas ingecheckt. Na een douche slaap ik even en al snel ga ik met het enige andere meisje (Anne, Duits) op mijn kamer de stad in. In Australië kun je niet overal in de zee zwemmen in verband met krokodillen en kwallen, vandaar dat je een soort zwembaden (lagoons) hebt waar je gratis kunt zwemmen/chillen. Hier liggen we de hele dag, sunburn: check (ondanks goed insmeren). Nadat we eten hebben gekookt duik ik snel mijn bed in.

De dag erna (woensdag 21 december) vliegt Anne naar Sydney om werk te zoeken als au-pair. Nadat ze weg is ga ik weer naar de lagoon (schaduw = minder sunburn) en doe wat boodschappen.

Donderdag 22 december, Cairns en Atherton Tablelands
Ik heb een dagtrip geboekt naar de Atherton Tablelands. Dit betekent vroeg opstaan en onze gids Richie (zijn eerste dag) rijdt mij en andere gezinnen, stellen en solo-reizigers naar verschillende meren en watervallen. Richie is fantastisch en zweept de hele bus op, terwijl we rijden stelt hij aan iedereen verschillende vragen om elkaar te leren kennen. We maken een korte omweg en stappen uit om wallabies te spotten. Deze zijn familie van de Kangaroe maar dan kleiner en minder sterk. Richie vertelt ons dat het regenwoud in Australië het oudste ter wereld is tussen de 140 en 200 miljoen jaar oud. Helaas is er nog maar 4% van over omdat de boeren het hebben vernietigt voor voornamelijk het verbouwen van suikerriet. Tegenwoordig wordt er veel respectvoller omgegaan met het regenwoud en haar originele bewoners, de verschillende Aboriginal stammen. Toch zie je in Cairns dat de Aboriginals tot een lagere sociaal economische klasse behoren. Onze eerste officiële stop is de Cathedral Fig Tree, de boom is heel groot en oud, maar hoe oud ben ik vergeten. Daarna gaan we naar Lake Barrine, een kratermeer gevormd door magma dat uit de grond gespoten is. Hier lopen we rond door het regenwoud en leren over allerlei planten en bomen, bijvoorbeeld over een plant die de ergste pijn geeft die er bestaat. Deze plant met bladeren in de vorm van een hart heeft er bijvoorbeeld voor gezorgd dat dieren in een ravijn sprongen of zichzelf lieten verdrinken. Mensen dienen bij aanraking opgenomen te worden in het ziekenhuis en kunnen er vijf jaar later nog last van hebben.

Na Lake Barrine lunchen we bij kratermeer Lake Echam, hier kunnen we ook lekker zwemmen. In dit water hangt ook een Johnsons krokodil rond, maar deze heeft nog nooit iemand aangevallen. We vervolgen onze weg naar de Millaa Millaa Falls, onderweg komen we nog langs een aantal prachtige waterbuffels. Als je de Herbal Essences reclame ooit hebt gezien, die waterval is de Millaa Millaa Falls. In het echt iets minder mooi natuurlijk, maar alsnog een lekkere plek om te zwemmen. Na een uurtje gaan we verder naar het Millaa Millaa lookout point en dat was weer het einde van de dag. Met Louise, een Engels meisje op de tour, verwissel ik telefoonnummers omdat we ongeveer dezelfde route doen aan de Oostkust en beiden nog geen plannen hebben met kerst.
Ik ben moe en ga vroeg slapen, morgen weer een lange dag!

Vrijdag 23 december, Cairns naar Cape Tribulation
De wekker gaat vroeg, vandaag vertrek ik naar het zeer noordelijk gelegen Cape Tribulation om daar een nachtje te slapen. Ik word opgehaald met de bus en in Mosman krijgen we eerst een (in mijn ogen toeristische en weinig toevoegende) Aboriginal ceremonie waarbij ons hoofd wordt betekend. Daarna lopen we door het woud en kunnen we zwemmen in de Mosman creek. We hebben een leuke groep die enthousiast kennis maakt met elkaar. Hierna nemen we een boottocht over de Daintree River, helaas zien we geen krokodillen. Het is droog geweest en dat betekent dat veel dieren zich verschuilen, bij regen komen ze naar boven om af te koelen. Na een lange, bochtige en heuvelachtige rit komen we aan in het zeer verlaten Cape Tribulation. Een aantal kilometers na dit dorp stopt de verharde weg en kun je alleen met een auto verder. Aanvankelijk wilde het bestuur van de staat Queensland de weg doortrekken maar dit is door hippies tegengehouden. Zij hebben zich hiertegen verzet in de jaren 80 en uiteindelijk trok dit de aandacht van het grote publiek. De nationale politiek begon zich er mee te bemoeien en door Daintree Rainforest een nationaal park te maken kon het aanleggen van de weg worden tegengehouden. Cape Tribulation is zo genoemd door Captain Cook, hij had hier namelijk nogal wat 'trouble' toen ze er strandden met hun schip. Denk aan de gevechten met Aboriginals, dieren en dodelijke planten. Ik slaap samen met wat anderen in the Cape Trib Beachhouse, hier hebben ze dorms, maar ook hutjes voor gezinnen en stellen. Het is ongelooflijk dat je midden in het regenwoud slaapt. Binnen 2 minuten lopen sta je bovendien op het prachtige en bijna verlaten strand. Om 16:00 uur lopen we met een groepje en een gids langs het strand (hier worden weleens krokodillen gezien) en krijgen veel uitleg over de dieren en planten. Na de wandeling komen we terug en zien iemand met een tamme slang om haar nek, deze mogen we allemaal even om onze nek doen en zo kan ik dit weer van mijn bucketlist afstrepen.

Na het eten in het bijbehorende restaurantje drink ik met Emily, een Canadees meisje, wat bier en kletsen met een ander backpackersgroepje terwijl we op het strand de sterrenhemel bekijken.

Zaterdag 24 december, Cape Tribulation naar Cairns
Vandaag ben ik voor het eerst niet eerder dan half zes wakker geworden door het tijdsverschil! Na het douchen loop ik met Emily over het strand en via het bos naar een ander strand. Ondanks wat geritsel in de bomen zijn we geen enge dieren tegen gekomen :) Hierna glibberen we van het zweet bijna het zwembad in en het is denk ik hierdoor dat ik op m'n nek nogal ben verbrand. Als we in het zwembad liggen komt dan ook eindelijk de regenbui waar men hier zo lang op hoopt. Echter, hij duurt niet langer dan 10 minuten. Het liefst was ik nog een paar dagen langer in Cape Tribulation gebleven, de relaxte sfeer (hier woonden vroeger dus veel hippies) met niet veel mensen en de natuur maken het erg prettig. Graag had ik ook Mount Sorrow beklommen, die gaat dus nog op mijn bucketlist. De bus haalt ons op en we lopen nog kort door het woud, sommigen eten nog wat mieren die naar limoen smaken, ik heb voor deze keer gepast. We hebben anderhalve dag naar Cassowaries gezocht, een grote en soms gevaarlijke vogel die tot één van de tien meest bedreigde diersoorten behoort. Ik had de hoop al opgegeven maar op het moment dat we net met de bus wegrijden zien we er twee! Ik was helaas te laat voor foto's. We stoppen onderweg nog voor ijs, dit ijs is alleen gemaakt met materialen uit het regenwoud en ik neem de smaak 'Daintree Rainforest', een limoensmaak en nog wat dingen, maar lekker is anders. Hierna rijden we nog door Port Douglas, maar door tijdgebrek moeten we snel door.

Nu is het kerstavond en ik krijg terug op zeer fijne eerste paar dagen! Morgen is er een barbecue en feestje in het hostel, hier zie ik Emily waarschijnlijk ook. Maandag ga ik naar het Great Barrier Reef om te snorkelen (biddend dat ik me genoeg insmeer). Dinsdag neem ik de bus naar Townsville en vanaf daar neem ik de boot om twee nachten op Magnetic Island te verblijven! Fijne kerstdagen allemaal :)